KPSS'ye girdim...
Hüsran-ül Ala Hüsran...
Çok acıklı bir gündü. Sadece kendi açımdan değil. Eğitim sistemi açısından. Şaşkın gözler, yorgun bedenler, umutsuz yürekler... Üç çocuğuyla gelenler, eşini kapıda bırakıp sınava girenler, yeni mezun olmuş öğrencilerle aynı sıraya oturup, küçük yuvarlakları karalayarak kendilerine yeni bir hayat kurmaya çalışıyorlar.
Yazık...
Yaklaşık 350 - 400 bin kişi o gün Türk Milli Eğitim Sisteminin, koca koca çarklarının ince ve keskin dişlileri arasına sıkışmıştı. Sınavın sonunda ise sadece kan ve gözyaşı vardı. İnternette dolaşan bir videoda gördüğüm bir pankart:
Küçük bir çocuk elinde bir karton tutuyor ve kartonda aynen şu şekilde yazıyor:
"Merak etme anne, birlikte atanırız."
Ülkemize bu ayıp yeter de artar bile...
Bundan sonra ise NO COMMENT...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder